Unia Europejska podejmuje ambitne działania na rzecz osiągnięcia celów klimatycznych określonych w porozumieniu paryskim z 2015 r. i kolejnych konferencjach w ramach Europejskiego Zielonego Ładu, którego celem jest uczynienie Europy kontynentem neutralnym dla klimatu najpóźniej do 2050 r. Jest to prawnie wiążący cel dzięki Europejskiemu prawu o klimacie. Zmiana klimatu jest jednak problemem ogólnoświatowym, który nie kończy się na granicach naszego kontynentu, dlatego Europa nie może samodzielnie rozwiązać tego światowego problemu, nawet jeśli może pomóc w osiągnięciu długiej drogi. Unia Europejska jest największym rynkiem na świecie i z tego powodu posiada ogromną siłę międzynarodową. Ponadto posiada wysoko wykształconą i wykwalifikowaną ludność oraz ma już duże doświadczenie w zakresie pomocy rozwojowej na całym świecie. W ramach strategii Global Gateway UE inwestuje już miliony osób w pomoc rozwojową. Klimat jest również sektorem strategii Global Gateway, w związku z czym można go rozszerzyć, aby dotrzeć do jeszcze większej części świata. W związku z tym w ramach tego pomysłu wzywa się Unię Europejską do: — Opracowanie bardziej przyjaznych dla środowiska przepisów, których wpływ byłby odczuwalny na całym świecie dzięki pozycji dominującej jako największego rynku na świecie. Wykorzystanie większej liczby wykwalifikowanej siły roboczej i zaawansowanego sektora prywatnego, aby pomóc w łagodzeniu zmiany klimatu i przystosowywaniu się do niej na całym świecie. — Promowanie europejskiego ekologicznego przemysłu na całym świecie. — Rozszerzenie aspektu klimatycznego strategii Global Gateway. — Stworzyć i promować globalnie pożyteczną strategię, taką jak Europejski Zielony Ład, aby osiągnąć cele klimatyczne na całym świecie. Jako jeden z najbardziej zaawansowanych, największych, najbogatszych i aktywnych podmiotów na świecie Unia Europejska może mieć przyszłość jako międzynarodowy lider w dziedzinie klimatu. Wierzę, że przyszłość Europy jest ekologiczna, a przyszłość zielonej Europy.

Moja koncepcja dotyczy potrzeby zwiększenia uprawnień Parlamentu Europejskiego w odniesieniu do uprawnień wykonawczych, aby szybciej czynić postępy w zarządzaniu zagrożeniami naturalnymi, w szczególności w odniesieniu do pożarów lasów. Dla zilustrowania mojego punktu eksperci naukowi powszechnie zgadzają się co do tego, że kluczowe znaczenie ma inwestowanie w zapobieganie takim pożarom, ponieważ po osiągnięciu przez nie etapu „megafiar” stają się one niezwykle trudne, a nawet niemożliwe, do likwidowania za pomocą obecnych zasobów technologicznych i ludzkich. Wielodyscyplinarne badania naukowe ujawniły liczne konsekwencje dla społeczeństw ludzkich. Stanowią one zwiększone zagrożenie dla zainteresowanych stron, w tym strażaków, a także dla ludności lokalnej, co ma wpływ na życie ludzkie, nieruchomości, przedsiębiorstwa i funkcję gospodarczą naturalnych ekosystemów. Ogólne koszty społeczne, gospodarcze i środowiskowe są znaczne, chociaż szacunki pozostają ograniczone. Powodują one znaczne szkody w infrastrukturze zbiorowej, takiej jak linie energetyczne i komunikacyjne, systemy zaopatrzenia w wodę, drogi i koleje. Koszty sprzątania i przebudowy są znaczne. Zakłócają one łańcuchy dostaw, co skutkuje zamknięciem działalności gospodarczej i zakłóceniami w transporcie. Może to prowadzić do zmniejszenia dochodów podatkowych, spadku wartości nieruchomości i utraty klientów przez lokalne przedsiębiorstwa, np. do ograniczenia turystyki na obszarach dotkniętych pożarami. Są to tylko kilka konsekwencji: wiążą się one również z kosztami społeczno-gospodarczymi, problemami zdrowotnymi, jakością wody, wpływem na lokalne ekosystemy... Zauważyłem jednak, że uprawnienia wykonawcze często przydzielają zasoby przede wszystkim siłom bezpieczeństwa cywilnego, a nie inwestują w zapobieganie. Decyzja ta jest często podyktowana krótkoterminowymi względami politycznymi, ponieważ ministerstwo spraw wewnętrznych lub Komisja Europejska łatwiej jest rozmieścić zasoby w przypadku wybuchu pożaru, co prowadzi do złudnienia natychmiastowych i skutecznych działań. Niestety w tym reaktywnym podejściu zaniedbuje się znaczenie zapobiegania, co pomogłoby przede wszystkim uniknąć takich sytuacji nadzwyczajnych. To właśnie w tej dziedzinie Parlament Europejski może odegrać kluczową rolę. Jako instytucja debat i konsensusu Parlament ma wyjątkową zdolność do sprawowania ściślejszej kontroli nad uprawnieniami wykonawczymi i promowania polityki ukierunkowanej na zapobieganie zagrożeniom naturalnym. Poprzez wzmocnienie swojej pozycji i wpływu Parlament Europejski może zachęcać organy wykonawcze do większych inwestycji w zapobieganie pożarom lasów i innym zagrożeniom naturalnym. Wymaga to również przyznania inicjatywy ustawodawczej Parlamentu Europejskiego, której jest obecnie pozbawiony. W związku z tym zachęcam do rozważenia tego wniosku i zbadania sposobów zwiększenia uprawnień Parlamentu w zakresie zarządzania zagrożeniami naturalnymi. Dzięki współpracy możemy uczynić Europę światowym liderem w zakresie proaktywnego zarządzania zagrożeniami naturalnymi. Jestem głęboko przekonany, że Parlament Europejski, jako instytucja demokratyczna reprezentująca interesy obywateli europejskich, jest idealnym miejscem do zainicjowania tej pozytywnej zmiany.

Tanie bandery ułatwiają nielegalną działalność w oceanach, taką jak połowy NNN, handel ludźmi, piractwo i niskie podatki. Obecne procesy rejestracji i brak drogi historycznej na tanich flagach nie są skuteczne. W związku z tym należy opracować i wdrożyć dyrektywę zobowiązującą wszystkie statki europejskie do rejestracji w scentralizowanej bazie danych w celu prowadzenia historii śledzenia wszystkich rejestrów bandery. Ta baza danych nie miałaby jednak możliwości pozostawienia jakiegokolwiek pustego pola na rok (podobnie jak w przypadku przepisów mających zastosowanie do rejestracji samolotów).

Szereg badań i ekonomistów ostrzega, że nasze obecne myślenie gospodarcze nie jest w stanie znaleźć rozwiązania w naszej straszliwej sytuacji. Stała wola wzrostu gospodarczego niszczy środowisko (Poczdamski Instytut Badań nad Klimatem, 2022 r.), a zrównoważony wzrost gospodarczy również nie jest możliwy, jak wynika z kilku badań (Europejskie Biuro Ochrony Środowiska 2019), co potwierdza również efekt odbicia. Od dłuższego czasu dobrostan ludności jest oddzielony od wzrostu gospodarczego (Australian National University, Kubiszewski i in., 2013) w przeciwieństwie do środowiska. W związku z tym zadaniem UE byłaby pionierka nowego rodzaju polityki gospodarczej wywierającej rzeczywisty wpływ. Aby to osiągnąć, konieczne są kompleksowe reformy, ale jest to jedyny sposób przeciwdziałania zmianie klimatu.

Akwaponika jest innowacyjnym systemem rolniczym, który łączy akwakulturę i glebę mniej upraw, bez konieczności stosowania zewnętrznych środków chemicznych, takich jak nawozy i pestycydy, przy jednoczesnym wykorzystaniu mniejszej ilości wody niż obecne tradycyjne praktyki rolnicze. Europa finansuje obecnie i promuje powstające innowacyjne technologie rolnicze, jednak zawsze skupiały się na hydroponach (które nadal w dużym stopniu zależą od stosowania nawozów syntetycznych) i gadżety technologiczne (czujniki, roboty itp.). Podejście to nie rozwiązało podstawowej kwestii światowego kryzysu, przed którym stoi nasz system klimatyczny i żywnościowy – zrównoważonej, sprzyjającej włączeniu społecznemu produkcji żywności bez dalszego niszczenia kluczowych i ważnych systemów ekologicznych i różnorodności biologicznej. Coraz większa (choć bardzo niewielka) liczba młodych ludzi zaczyna uznawać i przyjmować akwaponiki jako agroekologiczny system rolniczy, który umożliwia nam wyżywienie naszej rosnącej populacji, ochronę i promowanie kluczowego ekosystemu (owady, mikroorganizmy), który umożliwi nam rozwój różnorodności biologicznej i przetrwanie ludzkości. Niestety finansowanie (i dostęp do niego) i promowanie akwakultury stanowią główną przeszkodę dla pełnego wykorzystania potencjału tego systemu rolnego, który naprawdę daje nam szansę na współpracę z przyrodą, aby pomóc nam znaleźć trwałe rozwiązania dla naszego obecnego złamanego systemu żywnościowego. Identyfikacja, finansowanie i promowanie młodych przedsiębiorców rolnych (agripreneurs), którzy przyjmują i stosują akwaponiki, posłużą się do tego, by w końcu znaleźć silne rozwiązanie, które pomoże nam zaradzić błędom w naszym systemie żywnościowym, a przede wszystkim przyciągnąć bardzo potrzebnych młodych ludzi do rolnictwa i rolnictwa.

Stworzenie mistrzostw europejskiego ogrodu warzywnego, zdrowego konkursu promującego przywrócenie więzi z żywnością i przyrodą w szkołach. Projekt ten przyczyniłby się do zwiększenia aktywności młodzieży na zdrowym i ekologicznym powietrzu oraz stworzyłby sieci kontaktów między różnymi szkołami i zainteresowanymi stronami w całej Europie.

Do celów zrównoważonego rozwoju powinna istnieć możliwość deponowania kartonów i butelek na produkty takie jak mleko i jogurt.

Ze względu na przestarzały kompromis większość posłów do PE i wielu pracowników Parlamentu Europejskiego nadal podróżują co miesiąc z Brukseli do Strasburga, dodając CO2, którego można uniknąć, doprowadzając do już śmierci planety. Jest mało prawdopodobne, aby ta niekorzystna dla środowiska praktyka zmieniła się wkrótce ze względu na weta Francji. Aby jednak przynajmniej zminimalizować wpływ tej praktyki, UE musi zapewnić częste, szybkie i przede wszystkim neutralne dla klimatu połączenie kolejowe między Brukselą a Strasburgiem.

Moim pomysłem jest stworzenie europejskich norm środowiskowych i społecznych, które chronią społeczności lokalne. Zwracam uwagę na przypadek regionu Barroso, który znajduje się w portugalskim dziedzictwie rolnym, ogłoszonym przez UNESCO i obecnie zagrożonym eksploatacją, w ramach projektu górniczego, który wpłynie na jakość wody, wysiedli i drastycznie obniży jakość gleby, a także obecne zrównoważone praktyki, które są już przodkiem i zwycięskim rozwiązaniem dla zmian klimatu i zrównoważonych systemów żywnościowych, wraz z systemami rolno-silnopasterskimi. Musimy pamiętać o przyspieszeniu nowego zielonego ładu w Europie, który może być elewacją dla zastąpienia indywidualnego przemysłu motoryzacyjnego rozwiązaniem opartym na paliwach kopalnych i krótkoterminowym rozwiązaniem litowym. Ze względu na „zieloną transformację” nie możemy tworzyć stref poświęconych. Śledź Associação Unidos em Defesa de Covas do Barroso.

Pacjenci przewlekle często nie mają wyboru, ale korzystać ze środków transportu, które nie są przyjazne dla środowiska, ponieważ obecnie najpewniej jest wybór między: 1. Powolny, kosztowny i prawdopodobnie mało dostępny (pod względem rozkładów jazdy lub zasięgu) środek transportu; 2. Oraz samochód osobowy lub Uber/Taxi (prawdopodobnie z silnikiem spalinowym wewnętrznego spalania). Pacjenci przewlekle często nie mają luksusu elastyczności, w związku z czym możliwość przemieszczania się w dowolnym czasie daje poczucie wolności, co jest mniej ograniczone. Koszty ponoszone przez Ziemię są jednak zbyt wysokie. Zgodnie ze sprawozdaniem SDG Watch Europe: „Zatory komunikacyjne w miastach kosztują państwa członkowskie około 100 mld EUR rocznie. Autobusy i pociągi stanowią około 17 % miejskiego ruchu pasażerskiego, co maleje wraz ze wzrostem korzystania z samochodów. Nie dokonano wystarczających inwestycji w zrównoważone systemy transportu i polityki niezbędne do ich wspierania. Transport publiczny musi być bardziej przystępny cenowo, wydajniejszy, bardziej dostępny i sprzyjający włączeniu społecznemu. Musi ona zaspokajać szczególne potrzeby kobiet, dzieci i młodzieży, osób z niepełnosprawnościami i osób starszych. W miastach oferujących bezpłatny transport publiczny odnotowano znaczne upowszechnienie”.

Niektóre z nich rozpoczynają podróże aktywizmowe jako dzieci, podczas gdy inne zaczynają się jako dorośli. Niektóre z nich koncentrują się na kwestiach globalnych, podczas gdy inne mają wpływ lokalny. Nie ma właściwego lub złego podejścia – tylko gotowość do podjęcia próby. Ponadto obecny kryzys klimatyczny, który – jeśli ignorowany i niepodejmowany nic nie zrobi – tylko się pogorszy – zwłaszcza dla młodych ludzi, którzy zrobili najmniej, aby się do niego przyczynić, ale ponieśliby niektóre z jego gorszych konsekwencji. Mamy władzę, a wytrwałość przynosi korzyści, chodzi o podstawową wartość relacji – z przyjaciółmi, z kolegami, a ostatecznie z przyrodą. Domagam się, aby europejscy decydenci uznali pilny charakter kryzysu klimatycznego i podjęli odważne kroki niezbędne do uniknięcia jego gorszych konsekwencji, a jednocześnie wspierały i wzmacniały inicjatywy młodzieżowe, aby stały się integralną częścią rozwiązania.

Obecny wspólny europejski program edukacji środowiskowej dla szkolnictwa średniego ma ograniczony charakter. Szkoły w państwach członkowskich działają dobrowolnie, wdrażając autonomiczne programy ochrony środowiska. W szkołach średnich nie ma jednak konkretnego tematu mającego na celu podniesienie naszej świadomości na temat kwestii środowiskowych i zależy jedynie od inicjatywy nauczycieli. Aby zaradzić temu niedociągnięciu, proponujemy ustanowienie wspólnego europejskiego programu pilotażowego dla wszystkich szkół w państwach członkowskich, który będzie ukierunkowywał i dostarczał pomysłów i narzędzi edukacyjnych. Poprzez działania oparte na doświadczeniu mające na celu uwięzienie miłości w celu ochrony środowiska. Ale nie teoretyczna, nieregulowana! Pod patronatem Unii Europejskiej – zwiększanie świadomości wśród młodych ludzi w Europie! Dzięki systematycznemu kształceniu młodych ludzi możemy ocalić nasze środowisko, być może możemy zabezpieczyć naszą przyszłość!

Europejska Agencja Środowiska (EEA) przewiduje, że całkowite zasoby budowlane w UE mają wzrosnąć o 7 % do 2050 r. Budowa nowych budynków w znacznym stopniu przyczynia się jednak do niszczenia środowiska i zanieczyszczenia przy produkcji nowych materiałów. W związku z tym kluczowe znaczenie ma wykorzystanie i ochrona naszych istniejących zasobów budowlanych na szczeblu regionalnym. W jaki sposób możemy zatem jak najlepiej wykorzystać i chronić nasze istniejące wspólne zasoby budowlane na szczeblu regionalnym? Istniejące zasoby budowlane zawierają niezmienną ilość wbudowanego węgla, a obecnie podejmowane są inicjatywy mające na celu regenerację materiałów ocalonych z placów budowy i ponowne wykorzystanie ich w innych przedsięwzięciach. Podczas gdy niektóre istniejące budynki, takie jak budynki wyrzucane azbestem, wymagają usunięcia, rozbiórka budynków powoduje powstanie znacznej ilości odpadów i może przyczynić się do zagęszczenia składowania odpadów i szkody dla naszego środowiska. Dzięki ochronie istniejących budynków, ich renowacji i modernizacji możemy ograniczyć ilość odpadów i promować zasady gospodarki o obiegu zamkniętym. Aby zmniejszyć ślad środowiskowy nowych budynków w Europie i zniechęcić do rozbiórki budynków już wybudowanych, chciałbym zaproponować, co następuje: 1. Sporządzenie wykazu budynków zagrożonych rozbiórką w celu określenia, które budynki powinny być traktowane priorytetowo do celów ochrony, konserwacji lub remontu, w tym być może ich potencjalnego użytkowania „drugiego cyklu życia”. 2. Zbadanie zachęt finansowych, które właściciele lub rządy nieruchomości mogliby otrzymać do renowacji i renowacji swoich budynków zamiast ich rozbiórki, takich jak ulgi podatkowe, dotacje i niskooprocentowane pożyczki. 3. Umożliwienie państwom dodania ekwiwalentu dwutlenku węgla zasobów budowlanych, które zastąpiłyby istniejące (mierzone w KgCO2eq) do swoich celów ustalonych na poziomie krajowym na 2030 r. jako zachętę (chociaż w przypadku niektórych państw może to mieć marginalny skutek). 4. Dostosowanie do regionalnych kodeksów budowlanych i przepisów, aby ograniczyć łatwość rozbiórki budynków i uczynić ją absolutną ostatecznością. Na przykład przed udzieleniem pozwolenia na rozbiórkę panel ekspertów mógłby dokonać przeglądu uzasadnienia rozbiórki budynków powyżej określonego rozmiaru. Zwiększenie barier dla rozbiórki przyniosłoby szereg korzyści, w tym ochronę dziedzictwa kulturowego, ograniczenie odpadów i emisji środowiskowych, zwiększenie możliwości zatrudnienia oraz zaawansowaną gotowość przemysłu na falę renowacji.

Sklepy, restauracje i przedsiębiorstwa powinny być prawnie zobowiązane do przekazywania całej żywności głodnym i ubogim przed upływem okresu przydatności do spożycia. Należy zakazać wyrzucania pokarmu do ściółki.

Jeśli chodzi o elektryfikację naszej infrastruktury mobilności, zbyt duży nacisk położono na pojazdy elektryczne i wymaganą infrastrukturę ładowania pojazdów elektrycznych. Rowery elektryczne i hulajnogi elektryczne są jednak 15 razy bardziej energooszczędne niż pojazdy elektryczne (metr*pasażer/poduże), ponieważ samochód potrzebuje więcej energii do przemieszczania niepotrzebnej masy, a ponadto ponad połowa wszystkich codziennych przejazdów jest mniejsza niż 3 mila, a zatem łatwo nadają się do e-mobilności. Poza tymi niezwykłymi korzyściami istnieje niewielkie zainteresowanie polityczne promowaniem i rozwojem infrastruktury dla tego efektywnego środka transportu. Potrzebujemy ogólnounijnych wspólnych stacji dokowania i ładowania lekkich pojazdów elektrycznych, dzięki którym każdy producent rowerów elektrycznych będzie mógł projektować swoje rowery elektryczne i hulajnogi zgodne z unijnymi normami dotyczącymi dokowania i ładowania we wszystkich 27 państwach członkowskich UE. Infrastruktura ta doprowadzi do upowszechnienia e-mobilności, umożliwiając prywatnym właścicielom zabezpieczenie i ładowanie swoich rowerów elektrycznych na ulicy, zmniejszy rozproszenie wynajmu rowerów elektrycznych i hulajnóg w miastach poprzez zapewnienie wyznaczonej przestrzeni dokowania, a także ograniczy koszty operacyjne przedsiębiorstw e-mobilności, tym samym obniżając ceny i zwiększając popyt konsumentów.

Aby przemysł opakowań wielokrotnego użytku mógł skutecznie konkurować z tworzywami sztucznymi jednorazowego użytku, należy wykorzystać korzyści skali, tworząc ogólnounijną normę dotyczącą opakowań: od napojów do jogurtów, kubków do kawy i cech mięsa. Norma ułatwia interoperacyjność, zmniejsza fragmentację rynku, zwiększa płynność rynku i efektywność logistyczną, przekształcając pakiety wielokrotnego użytku w towary zbywalne na rynku przez różne podmioty. Stworzenie całego nowego przemysłu wokół odbudowy logistyki i modernizacji pakietów wielokrotnego użytku w UE (górnictwo opakowań)

Zachęcanie obywateli do korzystania z bardziej zrównoważonych środków transportu podczas podróży po Europie (Trains). Europa nie jest tak duża, a podróżowanie w sposób zrównoważony jest łatwe. Zastanawiam się, dlaczego żadna inicjatywa nie wspiera przyjaznych dla środowiska podróży (nie tylko dla młodych, ale dla WSZYSTKICH Europejczyków), a loty są nadal tańszym sposobem podróżowania.

Powinna ona być regulowana przez UE, z jedną strefą taryfową i wspólną aplikacją, która integrowałaby wszystkie systemy transportu publicznego ze wszystkich państw członkowskich.

Supermarkety i sklepy DIY powinny być zobowiązane do budowy wielopiętrowych budynków w celu ograniczenia marnotrawstwa i uszczelniania gruntów, przy jednoczesnym tworzeniu przestrzeni życiowej na górnych piętrach. Ponieważ takie rynki są często otoczone parkingami, nie powinno być również problemów z zacienieniem otaczających je budynków. Ponieważ oznacza to dodatkowe koszty dla przedsiębiorstw, powinno to być dotowane przez UE.

Ograniczenie opakowań do pewnego odsetka większego niż ich zawartość skutkowałoby zmniejszeniem ilości odpadów z tworzyw sztucznych wytwarzanych przez opakowania i uniemożliwiłoby producentom wprowadzanie konsumentów w błąd za pomocą opakowań wprowadzających w błąd.

Cele zrównoważonego rozwoju umożliwiają uruchamianie projektów w odniesieniu do różnych tematów, które reprezentują. Umożliwiają one instytucjom i obywatelom lepsze zrozumienie, do kogo i w jakim celu przyjmuje się na przykład ustawę.

Refleksja ta wynika z ustaleń, które udało mi się dziś poczynić: duża część naszego impasu jest wykorzystywana jako parking. Obszary te nie są jednak bardzo napięte samochodami, z wyjątkiem możliwości parkowania przed drzwiami i są naturalnie „łatwe” w pobliżu samochodu. Często konkretny i słabo utrzymany impas może stać się prawdziwym ulem różnorodności biologicznej. Oprócz aspektów środowiskowych tego projektu projekt ten pomógłby odbudować spójność między sąsiadami, utrzymanie ogrodów przez mieszkańców, zainstalowanie tam stołów i krzeseł, a także kompost zbiorowy. Dzięki rozmiarowi impasu można by dodać inne wydarzenia, marr, drzewa owocowe, schronienie dla owadów i ptaków, gry dla dzieci, zbiorowe kuchnie na świeżym powietrzu oraz 1001 pomysłów szefów sąsiadów zaprzyjaźnionych w projekcie!

Korzystanie z drogi wodnej jest nie tylko bardziej higieniczne i czyste niż papier toaletowy, ale również jest lepsze dla środowiska. Przeciętna osoba używa 85 rolek papieru toaletowego rocznie, co może być znacznie mniejsze, gdy oferty toaletowe staną się bardziej ogólnie akceptowane w UE.

Ogólnoeuropejska sieć kolejowa z dostawcą pociągów w kilku krajach (np. Interrail). Ceny biletów muszą być jednak niższe niż ceny biletów lotniczych, aby były atrakcyjne dla jak największej masy!

UE musi stawić czoła nowym wyzwaniom, które przełamują tradycyjną politykę prowadzoną wcześniej: na przykład w politykach nadano konkurencyjności pierwszeństwo przed strategicznym bezpieczeństwem, co odzwierciedla strategiczny przemysł czipów lub zależność od rosyjskich paliw kopalnych i gazu. Całkowita zależność UE od przemysłu zlokalizowanego na Tajwanie w zakresie złożonych czipów wynika z poprzedniej logiki: czipy były po prostu tańsze w przywozie. Dzisiejsza rzeczywistość i napięcia geopolityczne ujawniły jednak ten przekrojowy sektor naszej gospodarki w zakresie pozyskiwania i magazynowania energii ze źródeł odnawialnych. W związku z tym polityka, która koncentrowała się wyłącznie na konkurencyjności, przestała funkcjonować, co prowadzi do zmiany globalnego paradygmatu w celu zapewnienia bezpieczeństwa i dostaw podstawowych zasobów i produktów. Obecnie przekłada się to na niezwykle ważną dziedzinę o dużym wpływie na środowisko: rolnictwo i hodowla zwierząt. Obecnie UE nie posiada jasnych i solidnych przepisów, które umożliwiłyby jej konkurowanie na równych warunkach z producentami zewnętrznymi. Musimy zapewnić odpowiednią wewnętrzną konkurencyjność naszego systemu gospodarczego, ale uważam, że konieczne jest również zapewnienie odpowiedniej i sprawiedliwej konkurencyjności w stosunku do sektorów zewnętrznych, a w większym stopniu w takich dziedzinach jak sektor rolno-spożywczy i sektor pierwotny. Unia będzie musiała stawić czoła tym wyzwaniom, aby osiągnąć równowagę między konkurencyjnością i podażą a walką ze zmianą klimatu. Zachęcanie do framingu i rolnictwa w UE nie tylko pomoże złagodzić wpływ na środowisko, ale również poprawi nasze zdrowie i dobrostan zwierząt.

Promowanie zielonych dachów za pośrednictwem programów UE może pomóc w osiągnięciu ambitnych i niezbędnych celów klimatycznych Unii w sposób zrównoważony i bioróżnorodny poprzez uzupełnienie paneli fotowoltaicznych. Przyjrzyj się dużym ośrodkom finansowym, blokom mieszkaniowym, a nawet oddzielnym mieszkaniom z odgórnego punktu widzenia i uzyskasz jasny obraz sytuacji: Duża część potencjalnej powierzchni pozostaje niewykorzystana. Zielone dachy to (jak twierdzi nazwa) zielone rozwiązanie pozwalające wykorzystać cały ten potencjał. Wytwarza O2 dzięki usuwaniu CO2 z powietrza, dzięki czemu miasta są bardziej oddychające, a jednocześnie zmniejszają swój ślad węglowy. Okres eksploatacji roślin już zainstalowany w miejscach publicznych pokazał również, że bardziej ekologiczne miasta są bardziej odporne na ocieplenie i powodzie, ponieważ zieleń pochłania mniej ciepła niż beton, a z drugiej strony pochłania więcej wody. Panele słoneczne okazały się wspaniałym wykorzystaniem wyżej wspomnianej wolnej powierzchni. Chociaż w celu skutecznego działania (na półkuli północnej) panele te byłyby optymalnie skierowane do Południa i instalowane w celu zmierzenia największej ilości światła słonecznego. Ponadto metale ziem rzadkich potrzebne do produkcji paneli fotowoltaicznych są wydobywane w sposób niezrównoważony i sprawiają, że Europa jest bardziej zależna od swoich partnerów handlowych. Właśnie dlatego zieleń na dachach będzie doskonałym czynnikiem uzupełniającym: życie roślin może być umieszczane na wszystkich i wszystkich rodzajach dachów z odpowiednim światłem słonecznym i można je uprawiać w sposób zrównoważony poprzez dostosowanie wyboru flory do lokalnych ekosystemów. Panele fotowoltaiczne stały się w dużej mierze popularne ze względu na programy subsydiowania, dzięki którym ich początkowe wysokie koszty były możliwe do pokrycia przez obywateli i przedsiębiorstwa. Ten sam sposób postępowania można przeprowadzić w przypadku zielonych dachów, których największe przeszkody stanowią wysokie koszty instalacji (~120 EUR/m²). Kluczowe znaczenie będzie miało położenie większego nacisku na tę innowację w unijnym projekcie dotyczącym zielonej infrastruktury.

Unia Europejska musi zaprojektować sieć (krajową i transnarodową) transportu, komercyjnego i pasażerskiego, w której głównym uczestnikiem będzie kolej. Zalety kolei są następujące: 1.przyjazność dla środowiska niż samochody i statki ze względu na wykorzystanie energii elektrycznej do jej napędu 2. Jako instrument oparty na torach ma on tę zaletę, że jego zaletą jest zwiększenie przepustowości. Oznacza to, że może przewozić więcej towarów lub pasażerów niż samochód, podczas gdy ma możliwość przemieszczania się w głębi lądu w przeciwieństwie do statku. 3.Jeżeli jest on zaawansowany technologicznie, musi on również znacznie przeważać pod względem prędkości, z wyjątkiem samolotów (jednakże zwiększenie obciążenia użytkowego pociągiem) 4. Nadal stosunkowo tanie instrumenty w porównaniu z korzyściami, jakie przynoszą one zarówno społeczeństwu, jak i środowisku. 5. Łączy on odległe osiedla z ośrodkami miejskimi, stymuluje lokalne gospodarki i przyczynia się do rozwoju turystyki. Korzyści płynące z kolei są liczne i trudno je nazwać łącznie. Co ważne, jest to rodzaj transportu, który jest ekologiczny i bardzo wydajny i wszyscy musimy go ufać. W jaki sposób zostanie to osiągnięte? 1. Tworzenie norm i najnowocześniejszych sieci kolejowych, jednakowych ilości, we wszystkich państwach członkowskich. 2. Wprowadzenie obniżonych taryf w porównaniu z autobusami i samolotami oraz obniżenie ceny biletu o 40 % w przypadku wszystkich podróży studentów. 3. Ograniczenie biurokracji w połączeniach ponadnarodowych (handlowych i pasażerskich). 4. Modernizacja istniejącej sieci, stworzenie nowej sieci i dołączenie do głównych portów europejskich.

Chodniki nie powinny być umieszczane bezpośrednio na drogach – naraża to pieszych na ryzyko uderzyć samochodem. Samochody muszą również zatrzymywać się, jeżeli piesi chcą przejechać przez drogę i ponownie zwiększyć prędkość przejazdu. Prowadzi to do większego zanieczyszczenia spalinami. Gdyby przejścia przebiegały pod ziemią lub nad ziemią, piesi byliby o wiele bezpieczni, a samochody mogłyby poruszać się z większą prędkością (jak np. 70 kmh zamiast 50) zanieczyszczając mniej CO2 i inne substancje toksyczne.

Obywatelom należy przyznać dotacje rządowe, aby zachęcić do korzystania z pojazdów niezmotoryzowanych jako środków transportu: na przykład rower do pracy.