Unia Europejska podejmuje ambitne działania na rzecz osiągnięcia celów klimatycznych określonych w porozumieniu paryskim z 2015 r. i kolejnych konferencjach w ramach Europejskiego Zielonego Ładu, którego celem jest uczynienie Europy kontynentem neutralnym dla klimatu najpóźniej do 2050 r. Jest to prawnie wiążący cel dzięki Europejskiemu prawu o klimacie. Zmiana klimatu jest jednak problemem ogólnoświatowym, który nie kończy się na granicach naszego kontynentu, dlatego Europa nie może samodzielnie rozwiązać tego światowego problemu, nawet jeśli może pomóc w osiągnięciu długiej drogi. Unia Europejska jest największym rynkiem na świecie i z tego powodu posiada ogromną siłę międzynarodową. Ponadto posiada wysoko wykształconą i wykwalifikowaną ludność oraz ma już duże doświadczenie w zakresie pomocy rozwojowej na całym świecie. W ramach strategii Global Gateway UE inwestuje już miliony osób w pomoc rozwojową. Klimat jest również sektorem strategii Global Gateway, w związku z czym można go rozszerzyć, aby dotrzeć do jeszcze większej części świata. W związku z tym w ramach tego pomysłu wzywa się Unię Europejską do: — Opracowanie bardziej przyjaznych dla środowiska przepisów, których wpływ byłby odczuwalny na całym świecie dzięki pozycji dominującej jako największego rynku na świecie. Wykorzystanie większej liczby wykwalifikowanej siły roboczej i zaawansowanego sektora prywatnego, aby pomóc w łagodzeniu zmiany klimatu i przystosowywaniu się do niej na całym świecie. — Promowanie europejskiego ekologicznego przemysłu na całym świecie. — Rozszerzenie aspektu klimatycznego strategii Global Gateway. — Stworzyć i promować globalnie pożyteczną strategię, taką jak Europejski Zielony Ład, aby osiągnąć cele klimatyczne na całym świecie. Jako jeden z najbardziej zaawansowanych, największych, najbogatszych i aktywnych podmiotów na świecie Unia Europejska może mieć przyszłość jako międzynarodowy lider w dziedzinie klimatu. Wierzę, że przyszłość Europy jest ekologiczna, a przyszłość zielonej Europy.

Mamy problemy demograficzne w Europie i poszukujemy większej liczby pracowników – zarówno umysłowych pracowników, takich jak lekarze, inżynier IT lub nauczyciele, jak również pracowników fizycznych, takich jak hydraulika, pracownicy budowlani czy elektrycy. Jednocześnie ludzie spoza Europy mogą zmienić swoje życie i rozpocząć nowy rozdział w Europie ze względu na kwestie społeczno-gospodarcze. Stworzyjmy program, w ramach którego ludzie mogą się przyłączyć do Europy, uczyć się języka lokalnego i potrzebnych zawodów w danym regionie. Mówimy, że palestyńska kobieta z obozu w Libanie poszukuje lepszej przyszłości i jest gotowa przenieść się do Szwecji, nauczyć się języka szwedzkiego i zdobyć wykształcenie, aby stać się pielęgniarką. Państwo członkowskie UE mogłoby dysponować kontrolowaną listą takich kandydatów i umożliwić im przyjazd do kraju w kontrolowanych okolicznościach, aby nauczyć się języka, nauczyć się określonego zawodu i wypełnić lukę w kraju. Może to zapobiec falom niekontrolowanej migracji osób, które chcą uzyskać lepszą przyszłość, ponieważ teraz mogą mieć możliwość legalnego działania w sposób ludzki. Mamy już tak zwaną „niebieską kartkę UE”, która może zostać przedłużona!

UE powinna ściśle współpracować z takimi organizacjami jak ASEAN, Mercosur, Unia Afrykańska, aby promować model UE za granicą. Współpracując z tymi organizacjami współpracy regionalnej, UE może promować prawa człowieka, biznes, europejski styl życia itp. Dzięki temu UE i jej sojusznikom zyskałaby nowy głos, który mógłby być niezależny od USA czy Chin, ale nie przeciwko nim. Taki nowy znaleziony wpływ opierałby się na współpracy między krajami reprezentowanymi przez jej organizacje.

Wolontariat jest niewiarygodnym programem stworzonym przez UE, dzięki któremu młodzi ludzie z różnych krajów mogą dowiedzieć się więcej o tym, co chcą stać się lub innymi przedmiotami zainteresowania. Głównym problemem tego programu jest to, że jest to jednorazowa szansa. Uważam, że wolontariat powinien być w większym stopniu wspierany przez UE. Osoby, które zakończyły długoterminowy wolontariat, uczestniczą w nowym projekcie, dzieląc po raz pierwszy rzeczywiste propozycje wolontariatu od doświadczonego wolontariusza. W ten sposób ludzie będą w większym stopniu rozmawiać o tym programie i zaprezentować go młodym ludziom, aby o nim wiedzieć.

W interesie polityków krajowych leży odrębność, a tym samym maksymalizacja płynących z nich korzyści. Z drugiej strony w interesie obywateli UE leży posiadanie obywatelstwa państwa federalnego działającego w sposób skoordynowany. Konieczne jest, aby UE jako państwo federalne nie mogła mieć własnej polityki zagranicznej, armii ani obywatelstwa. Istnieje potrzeba jednolitego obywatelstwa, armii i polityki zagranicznej, a także jak największej koordynacji w dziedzinie stosunków między państwem a mieszkańcami. Wprowadzenie języka modelowego (np. języka angielskiego), który powinien być obowiązkowy dla wszystkich procedur urzędowych oprócz języków państw członkowskich, może być środkiem koordynacji w jak największym stopniu: biura, policja, służby publiczne, sądy itp. W przypadku posługiwania się językiem pośrednim armia UE stałaby się realistyczną opcją. Pierwszym krokiem w tym kierunku jest reforma edukacji, w której konieczne jest zapewnienie uczniom jak największej skuteczności w nauczaniu języka zastępczego. Gdyby tak się stało, obywatel przybywający z zakąta UE mógłby przenieść się niemal bez trudności, zarówno pod względem zatrudnienia, jak i pod względem społecznym, do państwa członkowskiego, do którego się udał.

Europa jest już kontynentem, na którym ludzie bez względu na ich pochodzenie kulturowe mogą żyć, studiować itp. Dlaczego nie poszerzamy naszych środowisk kulturowych, aby uczyć reszty świata naszych wartości i czym jest Europa? Od Laponii do Syberii i od Mount Olympus do Mount Everest. Erasmus+ powinien być dla wszystkich!

Unia Europejska powinna wdrożyć program dotacji i innych form wsparcia dla uniwersytetów i innych organizacji badawczych działających w państwach członkowskich, które koncentrują się na rozwoju sztucznej inteligencji na rzecz zrównoważonego rozwoju i globalnego dobrobytu.

Platforma inicjatyw kierowanych przez młodzież: potrzebujemy platformy do wspierania i promowania kierowanych przez młodzież inicjatyw promujących europejskie wartości i cele, takie jak zrównoważony rozwój, demokracja i sprawiedliwość społeczna, które mogą pomóc młodym ludziom w upodmiotowieniu i zaangażowaniu w kształtowanie przyszłości UE w UE i poza nią.

Obecnie publiczne dyskursy w mediach społecznościowych odbywają się głównie na platformach znajdujących się pod kontrolą prywatnych korporacji nastawionych na osiąganie zysku, takich jak spółka dominująca Facebook Meta, Twitter lub ByteDance. Kiedy instytucje publiczne komunikują się za pośrednictwem tych kanałów, skłaniają te podmioty niedemokratyczne do prawa do komunikacji cyfrowej. Jednocześnie zmusza obywateli do korzystania z reklam w celu uzyskania informacji publicznych. Po trzecie, uzależnia on europejskie kanały komunikacji od amerykańskich i chińskich przedsiębiorstw. Organy publiczne powinny zatem pomagać w tworzeniu zrównoważonych europejskich kanałów komunikacji za pomocą otwartych protokołów (Matrix, Activiy Pub) i własnej infrastruktury cyfrowej (w rozumieniu Fediverse).

Wraz z rozpoczęciem wojny w Ukrainie i dostawą materiałów stało się jasne, że kraje takie jak Niemcy nie posiadają sprzętu i gotowości do radzenia sobie z otwartym konfliktem z państwem trzecim. Wspólne siły zbrojne UE mogłyby pomóc w bardziej zdecydowanym reagowaniu na realne zagrożenia dla naszego bezpieczeństwa, takie jak terroryzm czy zagrożenie ze strony Rosji. Ponadto uważam, że odpowiednie regulacje i utworzenie solidnych instytucji mogłyby wzmocnić te organy, wyposażając je w odpowiednie materiały do ich zwykłych działań. Będzie to duży krok w historii Unii Europejskiej, ale wierzę, że europejscy jeńcy, którzy podzielają ten pomysł, muszą zrobić wszystko, co w ich mocy, aby zrealizować ten pomysł jako rzeczywistość.

Ważne jest, aby UE utrzymała swoją inkluzywność dyplomatyczną i strategiczną. Ponieważ wojna w Ukrainie postępowała, uważam, że UE jej nie utrzymała. UE wstydowała się właśnie w program polityczny Stanów Zjednoczonych i ograniczyła swoje własne interesy. Podczas sabotażu Nord Stream, strategicznej infrastruktury dla całej UE, Unia nie zareagowała wystarczająco zdecydowanie, mimo że była jednym z najważniejszych źródeł energii dla UE. Zamiast zajmować neutralne stanowisko w konflikcie ukraińskim, UE zajmuje obecnie stanowisko współwierności, które jest bardzo niebezpieczne dla interesów UE. Zrobiono wszystko, aby w miarę możliwości oddzielić nas od Rosji, która służyła jedynie interesom Stanów Zjednoczonych i Chin. UE powinna być w stanie działać w większym stopniu niezależnie od interesów innych krajów, zwłaszcza w czasach kryzysu, jak obecnie.

Wydaje się, że Europa opiera się wyłącznie na przywozie surowców i produktów z krajów takich jak Chiny i Stany Zjednoczone. Pandemia COVID-19 uwypukliła tę zależność i postawiła Europę na następujące wyzwanie: w jaki sposób UE mogłaby zmniejszyć zależność od innych krajów w odniesieniu do tych materiałów? 

W związku z powyższym UE powinna finansować podmioty w celu utworzenia europejskich przedsiębiorstw sieci społecznościowych, których produkty i oprogramowanie byłyby wykorzystywane w urządzeniach elektronicznych, w tym smartfonach i komputerach. Na przykład Finlandia i Węgry byłyby dobrymi przykładami krajów, w których mogłaby rozpocząć się europejska produkcja telefonów komórkowych.

Należy dalej ulepszać program Erasmus+ w sposób bardziej całościowy i sprzyjający włączeniu społecznemu, na przykład poprzez większe uwzględnienie sytuacji finansowej.

Studenci z UE powinni mieć więcej możliwości studiowania i pracy za granicą, a także krótką dokumentację po zakończeniu programu Erasmus+ dla wszystkich, tak aby wymiana kultury i doświadczeń była dostępna dla wszystkich. Wymiany w ramach programu Erasmus są centralnym elementem „miękkiej siły” wyznaczającej normy UE i jako takie powinny zostać zmodernizowane.

Ponadto należy udostępnić lepiej finansowane stypendia, zwłaszcza stypendia z krajów Partnerstwa Wschodniego. Należy również stworzyć więcej możliwości wymiany między państwami UE a krajami objętymi Partnerstwem Wschodnim (Armenią, Azerbejdżanem, Gruzją, Mołdawią i Ukrainą).

Mogą to być na przykład „wyjazdy w ramach wymiany regionalnej”, podczas których młodzi ludzie odwiedzają się nawzajem, aby zacieśnić więzi między regionami i promować wymianę kulturalną.

Aby rozpowszechniać doświadczenia i najlepsze praktyki UE w dziedzinie edukacji, kultury, młodzieży i sportu, istotne byłoby utworzenie unijnych ośrodków młodzieżowych w krajach Partnerstwa Wschodniego. Dla młodzieży z tych krajów korzystne byłoby posiadanie miejsc, w których mogą spotykać się z przedstawicielami UE, poznawać najlepsze praktyki w dziedzinie edukacji, kultury i sportu oraz realizować inicjatywy pod auspicjami takiej platformy.

Obecnie UE zależy od sąsiednich reżimów w Libii, Turcji, Maroku i innych krajach, aby pomóc w ograniczeniu napływu migrantów do Europy.

Jest to ryzykowne: Otwiera ona UE do szantażu ze strony reżimów autorytarnych i może prowadzić do nadużyć wobec migrantów. Aby tego uniknąć, UE powinna znacznie zwiększyć swoją zdolność do prowadzenia wspólnej polityki zagranicznej. Powinna ona zyskać zdolność do dalszego prezentowania swoich interesów, wykorzystując w razie potrzeby miękką siłę w celu ograniczenia przepływów migracyjnych u źródła.

Nowe kryzysy zewnętrzne wymagają pogłębienia wspólnej polityki i położenia nacisku na zapobieganie przyczynom migracji, a nie nadmiernej reakcji na migrację, która będzie ukierunkowana na bezpieczeństwo po jej wystąpieniu. 

UE powinna stworzyć obowiązkowy, ponadnarodowy program, w którym wszyscy młodzi ludzie, którzy po ukończeniu osiemnastego roku życia mogliby uczestniczyć, i który mógłby być powiązany z systemami usług społecznych i projektami rozwoju społeczności lokalnych. Byłby to program prawdziwie transnarodowy, ale tylko wtedy, gdy umożliwiałby obywatelom przemieszczanie się do innych krajów, np. w celu uczestniczenia w obozach pracy lub wolontariacie. W ten sposób młodzi ludzie mogliby spotkać się ze sobą, budować przyjaźnie przez całe życie, ale także zwiększać świadomość w zakresie obowiązku obywatelskiego, tożsamości europejskiej i solidarności. Program mógłby zatem opierać się na istniejących programach, takich jak Erasmus+ i Europejski Korpus Solidarności.

Państwa członkowskie wysyłają czasem gotowe do recyklingu tworzywa sztuczne do państw pozaeuropejskich. Unia Europejska musi zadbać o to, by tak się nie stało. Obywatele europejscy powinni wziąć na siebie odpowiedzialność za swoje wybory dotyczące stylu życia i samodzielnie zamknąć krąg.

Biorąc pod uwagę skalę skutków globalnego ocieplenia, niezwykle ważne jest, aby Unia Europejska zwiększyła liczbę wspólnych działań z krajami Partnerstwa Wschodniego. Może to pomóc obu instytucjom we wdrażaniu w praktyce bardziej obliczonych programów, które ostatecznie przyspieszą transformację ekologiczną. Ponadto ułatwi to kampanie informacyjne docierające do większej liczby osób na całym świecie.

Jednym z głównych zagrożeń związanych z rozpowszechnianiem fałszywych informacji jest manipulowanie opinią publiczną i zakłócenie rzeczywistości. Na przykład hashtag lub znaczniki w mediach społecznościowych oparte na niewiarygodnych lub nieprawdziwych informacjach często wprowadzają ludzi w błąd, ponieważ wpływają one na sposób myślenia. Fałszywe informacje i etykiety były nadmiernie wykorzystywane jako narzędzie w konfliktach politycznych, m.in. w okupacji terytoriów. W szczególności hasztag #CrimeaIsRussia, który został wykorzystany jako narzędzie rosyjskiej kampanii dezinformacyjnej, można postrzegać jako środek wojny hybrydowej. Problem polega na tym, że jeżeli powyższy znacznik pozostanie przez wiele lat online, kolejne pokolenia, które klikną na ten identyfikator, mogą stworzyć fałszywe poczucie rzeczywistości co do sytuacji politycznej w regionie Krymskim.

Kolejnym krokiem jest ograniczenie fałszywych i wprowadzających w błąd tagów i hasztagów w mediach społecznościowych. Europa musi znaleźć odpowiednie narzędzia w tym kierunku, aby chronić swoje wartości, praworządność i prawa człowieka. 

 

Obserwacja globalnych wydarzeń, które miały miejsce w 2021 r., staje się jasne, że Unia Europejska musi działać wspólnie: ważne jest, aby przygotować się na przyszłe zagrożenia i zachować niezależność od narodów spoza UE. Można to osiągnąć poprzez ustanowienie wspólnej polityki zagranicznej, która przyczyniłaby się do utrzymania pokoju na kontynencie. Można by to postrzegać jako kluczowy krok w kierunku osiągnięcia statusu pełnej unii politycznej.

Wspólna polityka zagraniczna umożliwiłaby UE wykazanie siły i determinacji podczas spotkań narodów w sprawie misji dyplomatycznych. Pomogłoby to również zwiększyć efektywność zewnętrzną i wewnętrzną; koszty administracyjne ponoszone przez konsulaty lub ambasady mogłyby zostać zmniejszone, a decyzje mogłyby być podejmowane terminowo i skutecznie.

Ponadto pomogłoby to chronić interesy UE i jej obywateli na całym świecie, a jednocześnie stale promować pokój i wolność.

Nieuregulowana imigracja przez Morze Śródziemne stanowi poważne wyzwanie dla agencji kontroli granicznej, w tym Fronteksu – unijnej agencji straży granicznej i przybrzeżnej. Biorąc to pod uwagę, korzystne może być zwiększenie liczby personelu Fronteksu. Obrazowanie satelitarne Morza Śródziemnego może również pomóc: satelity połączone z wyrafinowaną analizą obrazów opartych na sztucznej inteligencji mogłyby umożliwić wysyłanie ostrzeżeń w czasie rzeczywistym na łodzie Frontexu, pomagając im w znalezieniu statków migrantów i bezpiecznym zawróceniu ich do miejsc pochodzenia.

Ograniczyłoby to nieuregulowaną imigrację, zniechęciło migrantów do podejmowania niebezpiecznej podróży przez Morze Śródziemne i zmniejszyłoby wiarygodność przemytników.

Masowa migracja powoduje chaos: Europa nie może zaakceptować wszystkich. UE i jej państwa członkowskie mają własne problemy i powinny je rozwiązać, zanim podejmą próbę złagodzenia skutków katastrof zagranicznych.

Organizacje pozarządowe prowadzące operacje humanitarne na Morzu Śródziemnym osłabiają wysiłki na rzecz ograniczenia imigracji. Ratując przemycanych migrantów porzuconych na morzu, ich działalność narusza politykę graniczną UE i pomaga przemycać mafiom w kontynuowaniu nielegalnej działalności. Działają oni zatem jako sami przemytnicy.

UE powinna to uznać i traktować je bardziej dotkliwie. Ich łodzie powinny zostać skonfiskowane lub zniszczone, aby wysłać wyraźny sygnał.

Bezpieczeństwo na granicach UE ma oczywiście zasadnicze znaczenie. W szczególności w południowym regionie Morza Śródziemnego sytuacja na granicach jest niedopuszczalnie niestabilna.

Migranci i osoby ubiegające się o azyl nie są jednak wrogiem UE. Są to po prostu zdesperowani ludzie próbujący uzyskać lepsze życie. Zamiast tego należy zrobić więcej, aby zwalczać sukces mafii przemytniczej w południowych sąsiadach UE.

Można to osiągnąć poprzez wzmocnioną obecność dyplomatyczną i wojskową na tych obszarach, ale tylko do tej pory. Zdecydowanie lepszym rozwiązaniem byłoby zachęcanie migrantów do wjazdu na terytorium UE regularnymi kanałami. UE powinna ułatwić migrantom dostęp do państw członkowskich za pomocą środków innych niż przemyt.

Proces azylowy jest obecnie długi i nieprzejrzysty. Należy ją przyspieszyć i uczynić ją bardziej przejrzystą. Dostęp do legalnej migracji można poprawić poprzez utworzenie większej liczby ośrodków migracyjnych w krajach pochodzenia, co umożliwiłoby rozpoczęcie szlaków migracyjnych bez konieczności organizowania niebezpiecznych nielegalnych podróży.

Migranci powinni mieć możliwość ubiegania się o wizę w celu uzyskania prawa do pracy oraz umów o zakwaterowanie i o pracę w swoich krajach pochodzenia, a następnie bezpiecznego przemieszczania się do UE. Zapewnienie legalnej migracji jest odpowiedzią na przełomowe obrazy z Morza Śródziemnego.

W przypadku osób już przebywających w państwach przyjmujących należy zoptymalizować warunki w oczekiwaniu na potwierdzenie statusu azylowego. Proces azylowy powinien być również bardziej dostępny, mniej biurokratyczny i mniej zastraszający. Należy wyeliminować wszelką dyskryminację w tych procesach.

UE powinna dysponować zintegrowaną, lecz zdecentralizowaną i wysoce efektywną siecią energetyczną. Zdecentralizowana struktura sprawia, że zasilanie energią elektryczną jest mniej podatne na potencjalne zagrożenia i zmniejsza zapotrzebowanie na scentralizowane elektrownie (jądrowe, biogazowe itp.).

Na przykład nadwyżka energii fotowoltaicznej wyprodukowanej w Hiszpanii mogłaby być następnie magazynowana w elektrowniach szczytowo-pompowych w Norwegii w celu zużycia w porze nocnej w Polsce.

Aby przetwarzać żywność zgodnie z normami zrównoważonego rozwoju, musimy zmniejszyć ilość odpadów żywnościowych: Żywność, która nadal może być spożywana, nigdy nie powinna być wyrzucana.

Jednym ze sposobów byłoby ich redystrybucja: Przedsiębiorstwa nigdy nie powinny być zmuszone do wyrzucania żywności, jeżeli nie będą w stanie ją sprzedać w miarę spadku cen. Zamiast tego należy podjąć działania mające na celu jego redystrybucję i transport do miejsca, w którym może być on jeszcze spożyty.

Współpraca z partnerami w Azji i Afryce ma zasadnicze znaczenie dla UE. Inwestując w te partnerstwa, UE nie tylko zyska silniejszych partnerów, ale również stanie się mniej zależna od innych, takich jak Ameryka Północna, od której jesteśmy obecnie zbyt mocno zależni.

Istnieje wiele form współpracy transatlantyckiej, ale należy zwiększyć możliwości dla młodych ludzi, a także dla studentów szkół średnich i wyższych. W związku z tym UE powinna opracować program mobilności, który umożliwi studentom amerykańskim poznanie kultury różnych państw członkowskich UE, różnorodności kulturowej narodów i systemu instytucjonalnego.

W celu poprawy i wzmocnienia więzi między UE a USA należy stworzyć ramy dla możliwości wymiany edukacyjnej. Dałoby to młodym ludziom z USA i UE szansę na odbycie innego stylu życia poprzez staże zawodowe lub stażowe, zagraniczne programy studiów lub inne działania związane z wymianą kulturalną.

Wiedza z determinacją młodych ludzi w Europie i współpraca na rzecz lepszej przyszłości sprawią, że również w przyszłości współpraca transatlantycka pozostanie zrównoważona. Program powinien zatem być otwarty dla uczniów szkół średnich i szkół wyższych z Ameryki Północnej. Może obejmować na przykład program, w którym uczestnicy mieszkają z rodziną goszczącą w państwie członkowskim.

Nauka w USA jest kosztowna i nie wszyscy są w stanie sobie pozwolić na doświadczenie. Aby zwiększyć dostępność, część istniejącego finansowania w ramach programu Erasmus mogłaby zostać przeznaczona na wsparcie europejskich studentów podejmujących wymianę w Stanach Zjednoczonych.

Jednym z rozwiązań mających na celu ograniczenie spożycia czerwonego mięsa w Europie może być kampania mająca na celu zastąpienie tradycyjnego bydła surowicą, czerwonym mięsem prawie niezdatnym do odróżnienia od wołowiny, ale bardziej przyjaznym dla środowiska w produkcji. W związku z tym musimy więcej inwestować w alternatywy dla mięsa uprawianego w laboratoriach.

Niezależnie jednak od tego, ile nawyków konsumpcyjnych może się zmienić, zasadnicze znaczenie ma również zaprzestanie outsourcingu produkcji mięsa do krajów pozaeuropejskich, takich jak Brazylia, w celu ochrony podstawowych ekosystemów, takich jak Amazon.

Migracja do UE jest często wynikiem niedostatecznego rozwoju w innych krajach. UE powinna zrobić więcej, aby stworzyć stabilne i bezpieczne otoczenie gospodarcze i polityczne w regionach, z których pochodzą migranci. Przyczynianie się do tworzenia bezpiecznych i dobrze prosperujących krajów gdzie indziej leży w najlepszym interesie zarówno UE, jak i państw trzecich.

W niektórych przypadkach można to osiągnąć poprzez wyeliminowanie powiązań gospodarczych między krajami europejskimi a byłymi koloniami, które uniemożliwiają im rozwój się, w szczególności w odniesieniu do zasobów naturalnych. W innych wymaga to konkretnych projektów rozwojowych. W takich przypadkach projekty powinny być uważnie monitorowane, aby zagwarantować, że poprawiają jakość życia i ograniczają motywację do opuszczania kraju, a nie finansują skorumpowanych liderów.

W administracji Bidena wydaje się, że możliwa jest ściślejsza współpraca między USA a Unią Europejską. Należy to postrzegać jako szansę na wzmocnienie partnerstwa między obiema stronami i nawiązanie głębokiej współpracy. Ponieważ Biden jest orędownikiem wolnego handlu, obszary współpracy powinny obejmować współpracę finansową. Innym obszarem powinny być działania w dziedzinie klimatu, w których USA i UE powinny dawać przykład innym.

W czasach kryzysu i sytuacji nadzwyczajnych sojusze i sojusznicy są ważniejsze niż kiedykolwiek wcześniej – dlatego kluczowe znaczenie ma wybieganie poza granice Unii, wzmacnianie więzi z USA i wspieranie solidarności.